Op zoek naar nieuwe therapieën voor neuroblastoom
Nieuwe aanwijzingen bieden hoop
Voor kinderen met de ernstigste vorm van een neuroblastoom zijn de vooruitzichten somber: ondanks intensieve behandelingen overleeft slechts de helft van hen. Onderzoekers zijn daarom op zoek naar nieuwe therapieën voor deze kinderen.
'Vergeten’ stukjes van het DNA
Elk jaar krijgen in Nederland ongeveer 25 kinderen een neuroblastoom. Dit is een agressieve vorm van kinderkanker die ontstaat in het zenuwstelsel. Ondanks intensieve behandelingen, red ongeveer 1 op de 2 kinderen met de ernstigste vorm van deze ziekte het niet.
Maar er is hoop! Onderzoekers zoeken momenteel naar nieuwe soorten therapieën en richten zich nu op een nieuw en veelbelovend thema: stukjes van het DNA waarvan men voorheen dacht dat ze geen functie hadden.
Recentelijk bleek dat deze stukjes van het DNA mogelijk belangrijk zijn voor de groei van kankercellen. Wetenschappers gaan daarom in een nieuw onderzoek uitzoeken welke van de ‘vergeten’ DNA-stukjes cruciaal zijn voor het overleven van neuroblastoomcellen.
Over het onderzoek
Onderzoekers van het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie en de Universiteit van Michigan (Verenigde Staten) gaan duizenden ‘vergeten’ DNA-stukjes tegelijkertijd onderzoeken in neuroblastoomcellen. Ze vermoeden dat sommige van deze stukjes kleine eiwitten maken die kankercellen nodig hebben om te groeien.
Uiteindelijk zullen de onderzoekers kijken welke stukjes DNA de kankercellen echt nodig hebben om te overleven. Deze zullen ze vervolgens uitgebreid bestuderen in het lab.
Met dit onderzoek hopen de onderzoekers een nieuw soort therapie te ontdekken voor kinderen met neuroblastoom. Dit zou op de lange termijn bijdragen aan betere overlevingskansen en biedt ook hoop voor andere vormen van kinderkanker.
Centrum: Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie
Startjaar: 2025
Looptijd: 4 jaar
Totale kosten/bijdrage KiKa: n.t.b.
Onderzoeksnummer: 529
Projectleiders: Dr. Sebastiaan van Heesch (Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie) en Dr. John Prensner (Universiteit van Michigan)
