Het verhaal van Senn
Aandacht voor de impact van kinderkanker op broers en zussen
Wat als je kind ernstig ziek wordt en kanker krijgt? De wereld van ouders staat stil. En de zorg en aandacht gaan naar het zieke kind. Maar hoe is dat voor de broers en zussen die vaak minder gezien worden? Senn zijn broer had botkanker. Hij vertelt over de impact op zijn leven.
Ik probeerde mijzelf onzichtbaar te maken
Mijn naam is Senn. Ik ben 15 jaar en heb drie broers: Moos (9), Siep (12) en een oudere broer Storm (18). Toen ik 3 jaar was, kregen we te horen dat Storm kanker had. Hij bleek een Ewing-sarcoom te hebben, een vorm van botkanker. Het was een ontzettend verdrietige en onwerkelijke tijd voor mijn ouders. Want juist in diezelfde week werd mijn broertje Siep geboren. Wat eigenlijk een periode vol blijdschap had moeten zijn, werd een tijd met veel gemixte emoties.
Ik was zelf nog erg jong en weet daardoor niet veel meer van deze tijd. Maar uit de verhalen van mijn ouders weet ik dat ik mezelf onzichtbaar probeerde te maken. Ik deed alsof ik er niet was, omdat ik mijn ouders niet nog meer wilde belasten. Ze hadden het al zwaar genoeg: Storm had hun volledige aandacht en steun nodig. En mijn pasgeboren broertje natuurlijk ook. Ik wilde geen extra zorg of stress veroorzaken.
Een jaar lang draaide alles in ons gezin om Storm
Ik herinner me nog dat we in die tijd veel kaartjes kregen. Er waren felicitaties voor de geboorte van Siep en sterktewensen voor Storm. Maar voor mij kwam er eerst niets. Ik voelde me het ‘glazen kind’ – alsof mensen mij niet zagen.
Voor de behandeling moest mijn broer vaak naar het ziekenhuis. Mijn ouders en Siep gingen dan mee. Ik werd naar mijn opa en oma gebracht. Een jaar lang draaide alles in ons gezin om Storm. Hij onderging meerdere zware operaties, vijftien chemokuren en dertig bestralingen. Het was ontzettend zwaar voor hem. Maar gelukkig gaat het nu weer goed. Toch maak ik me soms nog zorgen. Zijn rug en nek zijn door de behandelingen verzwakt. We stoeien nog wel als broers, maar ik durf nooit voluit te gaan. Ik ben bang dat er door mij iets misgaat.
In moeilijke situaties hang ik de clown uit
Zelf merk ik weinig gevolgen van deze periode. Maar mijn ouders zien dat anders. Ze zien dat ik altijd vrolijk probeer te zijn en mijn eigen gevoelens wegstop. In moeilijke situaties hang ik de clown uit. Hierdoor kom ik soms in de problemen of word ik niet goed begrepen. Ik deel ook minder met mijn ouders, omdat ik ze geen extra stress wil geven. Toch kan ik soms opeens heel verdrietig zijn als ik terugdenk aan die tijd. Dat voelt gek, want ik heb er maar weinig echte herinneringen aan. Maar het laat mij wel beseffen dat die periode impact heeft gehad.
Gelukkig kom ik uit een heel fijn gezin. Bij ons is het altijd gezellig, en we staan altijd voor elkaar klaar. Ik hoop dat ik met mijn verhaal andere broers en zussen kan laten zien dat ze niet alleen zijn.
